Als je op de foto's klikt worden ze groter!
Na 5 maanden wilde ze eindelijk een keer langs komen. Voor deze speciale gebeurtenis ben ik naar Darwin gevlogen om Leetje op te halen van het vliegveld. Welke vriend doet dat? Alleen de tijden van de vluchten kwamen niet perfect uit en moest Leo toch nog op mij wachten op Darwin Airport. Maar dat mocht de pret niet drukken, na de ontmoeting werden we opgehaald door Matt en gingen we naar Matt en Taneille’s appartement waar we bleven voor de drie dagen. Darwin is een leuke stad maar na 2 dagen heb je wel alles gezien. We hebben lekker gewinkeld, alleen Leetje moest nog wennen aan het iets warmere weer en aan mijn vernieuwde conditie, dus die was het winkelen en lopen al vrij snel zat. Maar een ijskoud biertje maakte haar weer blij. In de avond gezellig met z’n allen gegeten en volgende dag naar onze favoriete attractie in Darwin, een openlucht golfslagbad. Daar hebben we dan ook de meeste tijd vertoeft en nog even snel wat korte broeken gehaald voor moi (de rest is zo vies die kan ik niet meer aan met andere mensen erbij). In de avond heerlijk bij het strand met Matt en Taneille worstjes gebakken en wijn en bier gedronken. Bij thuiskomst nog met z’n allen het zwembad in gedoken en toen naar bed.
Na 5 maanden wilde ze eindelijk een keer langs komen. Voor deze speciale gebeurtenis ben ik naar Darwin gevlogen om Leetje op te halen van het vliegveld. Welke vriend doet dat? Alleen de tijden van de vluchten kwamen niet perfect uit en moest Leo toch nog op mij wachten op Darwin Airport. Maar dat mocht de pret niet drukken, na de ontmoeting werden we opgehaald door Matt en gingen we naar Matt en Taneille’s appartement waar we bleven voor de drie dagen. Darwin is een leuke stad maar na 2 dagen heb je wel alles gezien. We hebben lekker gewinkeld, alleen Leetje moest nog wennen aan het iets warmere weer en aan mijn vernieuwde conditie, dus die was het winkelen en lopen al vrij snel zat. Maar een ijskoud biertje maakte haar weer blij. In de avond gezellig met z’n allen gegeten en volgende dag naar onze favoriete attractie in Darwin, een openlucht golfslagbad. Daar hebben we dan ook de meeste tijd vertoeft en nog even snel wat korte broeken gehaald voor moi (de rest is zo vies die kan ik niet meer aan met andere mensen erbij). In de avond heerlijk bij het strand met Matt en Taneille worstjes gebakken en wijn en bier gedronken. Bij thuiskomst nog met z’n allen het zwembad in gedoken en toen naar bed.
De volgende dag vlogen we naar Kununurra, we werden opgehaald door Anthony en later op de dag gingen we nog even town in. Die volgende ochtend reden we naar Nicholson Station en het was net of Le nog nooit een wallaby of kaketoe had gezien in het wild, maar dat maakt het leuk voor mr. Guide. Eenmaal op Nicholson, na alle dieren en mensen gedag gezegd te hebben gingen we ons klaar maken voor de veld-trip. In de ochtend gingen we dan en het was gelijk een dagje hard werken, maar bijna zonder te mopperen maar wel veel te zweten zaten alle vallen er voor de lunch in en konden we het kamp opzetten, relaxen en zwemmen. We vonden ook nog dode dieren en die moesten opengesneden worden. Ze waren al wat langer dood maar toch bewogen ze nog, van de maden…. Ik ademde door m’n mond want anders ging het fout met de stank. Ik wilde wat tegen Leetje zeggen en vergat door m’n mond te ademen en ik nam een volle snuif door mijn neus. Oeeh ik ging bijna over mijn nek, maar ik kon het net binnen houden.
Le wilde niet dat haar schoenen nat werden, oké dan zie ik je over drie dagen! De rivieren waren een halve meter diep op zijn laagst. In de avond had ik gekookt, Jordy camping style, maar ons prinsesje was niet onder de indruk van mijn kookstyle waarbij ik twee blikjes eten door elkaar mixte. Daarna gingen we krokodillen tellen, vallen checken en lekker onder de sterren slapen. De rest van de dagen hadden we heerlijk gezwommen en vallen gecheckt, Leo met mijn nieuwe camera gespeeld en transacts gelopen. Deel van de transact was met een de kano, we hebben ondertussen genoeg ervaring met kanoën dus dat ging goed. Leo vond het ook beter dat we met ze tweeën in 1 kano zitten in plaats van ieder een kleine aparte kajak. Wel kwamen er kleine gilletjes als er een krokodil nieuwsgierig kwam kijken naar de kano in plaats van weg te zwemmen. We hadden de vallen gecheckt in de middag en Leo zat al in de kano. Ik ging in de kano en vroeg aan Leo “ben je er klaar voor?” “Ja” was het antwoord. Vlak voordat ik in de kano stapte vroeg ik het nog eens en het zelfde antwoord. Ik stapte in de kano en het bleek toch een nee te zijn en we lagen in het water.
Na drie dagen in Marella Gorge waren we terug op Nicholson. We gingen de volgende dag meteen naar Kununurra want er kwam een tv ploeg van het programma 7.30 News (ABC3). TVploegen zijn altijd leuk maar ook een hoop gedoe, mede doordat we Aboriginals bij elkaar moeten trommelen want tv zonder Aboriginals is tv zonder beeldbuis. We hadden met z’n allen gegeten en daarna getoadbust. De hele tijd loopt er een cameraman alles te filmen. De volgende dag weer met de crew op pad (woordgrapje) en nu was het ons ‘moment of fame’. Ik ging de padden opensnijden en mijn lieftallige assistent schreef alles op. Ondertussen is het op tv geweest in heel Australië en het was zeker de drie dagen werken waard, want ik was toch zo’n 3,5 seconde op tv en Leetje was toch ook goed voor zo’n 0,34 seconde!
http://www.abc.net.au/7.30/content/2014/s3986333.htm
http://www.abc.net.au/7.30/content/2014/s3986333.htm
Na de tv crew weer snel terug naar Nicholson want we moesten weer het veld in. Wat weer een feest was. Ik heb redelijk veel veldtrips in mijn eentje gedaan, maar het is toch wel een stuk leuker met een lieftallige assistent, die kikkers en wallaby’s zeggen zo weinig terug. Deze trip gingen we ook snorkelen. Boven in een pooltje waar het helder was en geen krokodillen zaten ging het best goed met ze tweeën snorkelen. Met ze tweeën in een pooltje met iets minder zicht en krokodillen ging het wat minder met Leetje en zodra d’r voetjes los kwamen van de grond gingen ze snel weer aan de grond en ging ik alleen verder. Ik had een schildpad gevangen (wat het doel was van het snorkelen), maar die was zo klein dat ik er geen huidmonster van heb genomen. Verder zijn we nog op onderzoek gegaan in nieuwe gebieden en maakt Leetje de goede opmerking; “Waarom komen we altijd de grote Bachelor wallaby mannetjes tegen in het donker en nooit een schattige familie?”. De bachelor mannetjes zijn nogal groot en niet heel bang en je schrikt je de klere als er ineens eentje voor je staat of vlak naast je wegspringt. Bij terugkomst op Nicholson waren we een paar dagen alleen en hadden we dus de verantwoordelijkheid voor alle dieren en planten (moestuin). We gingen natuurlijk ook zelf bier maken en zelf opdrinken. Daarna naar Kununurra want er was een trouwerij waar we voor uitgenodigd waren.
De trouwerij van ‘toadbuster Tim’ was heel erg gezellig en iets anders dan wij gewend waren. De avond ervoor was er een BBQ waar alle gasten voor uitgenodigd waren en dat was erg leuk en gezellig en informeel. Volgende dag moesten we eerst werken, want ik had een contract om een biodiversity survey uit te voeren op een locatie waar een mijn moet komen, en Leetje vergezelde me daarbij. In de avond naar de trouwerij, de ceremonie werd geven in Hidden Valley national park en het was een erg mooie locatie. Daarna was de receptie en diner bij de golf club. De golf club klinkt vrij fancy, maar dat was het absoluut niet. Ze hadden er wel wat aan gedaan, maar het bleef een beetje schraal. Tl-buizen en papieren tafelkleden enzo. Het eten was lekker maar niet spectaculair en het feest daarna was erg gezellig. Het was buiten op het grasveld en er was zeker genoeg bier. Eerst kwamen er nog duizend vliegende honden langs en Leetje deed wat ze altijd doet als er een vleermuis langs vliegt, iets omhoog gooien want “daar komen ze op af”. Alleen zijn dit vleermuizen die alleen vruchten eten….. Het was gezellig, de muziek had iets afwisselender gemogen maar die biertjes gingen er goed in en we waren uiteindelijk om 5 uur in de ochtend thuis, niet gek voor een bruiloft.
De twee dagen erna moesten we nog werken voor het contract en zijn we naar lekkere zwemplekjes geweest, want Leetje moest alweer terug naar het koude België en terug naar de kippies. Na een topmaand met een top assistent ging ze weer weg en ging ik weer alleen het veld in.
Als jullie dit gelezen hebben, denken jullie vast “zo Leonie is geen clumpsy meer”. Inderdaad het ging veel beter, ze heeft zich niet 1 keer geblesseerd aan de ventilatoren aan het plafond met aankleden en niet 1 keer voor de tv camera gestruikeld. Wel heeft ze zesentwintig keer d’r hoofd gestoten tegen de gazebo (een soort party-tent), is ze maar 1 keer van de klif af gevallen en eindigde met bloedende knietjes en heeft ze maar 1 keer de zelf gemaakte biertjes omgedraaid waar de dop nog niet op geslagen was. Dus dat ging best goed, en het omslaan van de kano komt natuurlijk ook op haar naam.
Ik heb na Leonie d’r vertrek nog twee survey’s alleen gedaan en verder hebben we nog wat leuke tripjes gedaan naar de Linnekar (waar we nooit aangekomen zijn) en Mount Mayo. Ook heb ik gesnorkeld voor schildpadden in de Forrest creek met krokodillen. Ik ging het water in en de eerste tien minuten waren gemakkelijk. Er was eigenlijk niks gezien, behalve een paar visjes. Ik begon al te denken “ik ben er klaar voor om een krokodil te zien”. De andere kant van de creek was een stuk interessanter; veel bomen, veel wortels en heel veel vissen, best grote vissen. Ik stootte mijn hoofd tegen een boom die over het water hing. Ik keek omhoog en zag de tak en er zat een krokodilletje op, en mijn adrenaline ging iets omhoog. Het was een kleintje en ik heb hem goed bekeken boven en onderwater en het voelde goed. Ik zwom verder en wilde hem eigenlijk nog wel eens bekijken dus ik zwom terug via een andere kant. Alleen toen keek ik naar beneden en daar lag mama-krokodil. Ik zwom er boven en het water was maar een meter diep en mama was zeker 1,5m groot. Ik ging gelijk rustig in mijn achteruit en ik heb d’r nooit in de ogen aangekeken, zij heeft nooit bewogen. Na deze ontmoeting heb ik even 5 minuten gestaan en rustig adem gehaald want mijn adrenaline was hoog en mijn hart ging snel. Later toch verder gegaan en wel een schildpad gevangen!
De komende weken ga ik nog twee survey’s alleen doen en dan komen vader en moeders naar Australië! Dus dat wordt leuk. Ik heb al leuke dingen op de planning staan en met moeders in de kano is altijd een avontuur! Snorkelen met paps tussen de krokodillen misschien nog wel een groter avontuur!
Hieronder nog wat foto's!
Als jullie dit gelezen hebben, denken jullie vast “zo Leonie is geen clumpsy meer”. Inderdaad het ging veel beter, ze heeft zich niet 1 keer geblesseerd aan de ventilatoren aan het plafond met aankleden en niet 1 keer voor de tv camera gestruikeld. Wel heeft ze zesentwintig keer d’r hoofd gestoten tegen de gazebo (een soort party-tent), is ze maar 1 keer van de klif af gevallen en eindigde met bloedende knietjes en heeft ze maar 1 keer de zelf gemaakte biertjes omgedraaid waar de dop nog niet op geslagen was. Dus dat ging best goed, en het omslaan van de kano komt natuurlijk ook op haar naam.
Ik heb na Leonie d’r vertrek nog twee survey’s alleen gedaan en verder hebben we nog wat leuke tripjes gedaan naar de Linnekar (waar we nooit aangekomen zijn) en Mount Mayo. Ook heb ik gesnorkeld voor schildpadden in de Forrest creek met krokodillen. Ik ging het water in en de eerste tien minuten waren gemakkelijk. Er was eigenlijk niks gezien, behalve een paar visjes. Ik begon al te denken “ik ben er klaar voor om een krokodil te zien”. De andere kant van de creek was een stuk interessanter; veel bomen, veel wortels en heel veel vissen, best grote vissen. Ik stootte mijn hoofd tegen een boom die over het water hing. Ik keek omhoog en zag de tak en er zat een krokodilletje op, en mijn adrenaline ging iets omhoog. Het was een kleintje en ik heb hem goed bekeken boven en onderwater en het voelde goed. Ik zwom verder en wilde hem eigenlijk nog wel eens bekijken dus ik zwom terug via een andere kant. Alleen toen keek ik naar beneden en daar lag mama-krokodil. Ik zwom er boven en het water was maar een meter diep en mama was zeker 1,5m groot. Ik ging gelijk rustig in mijn achteruit en ik heb d’r nooit in de ogen aangekeken, zij heeft nooit bewogen. Na deze ontmoeting heb ik even 5 minuten gestaan en rustig adem gehaald want mijn adrenaline was hoog en mijn hart ging snel. Later toch verder gegaan en wel een schildpad gevangen!
De komende weken ga ik nog twee survey’s alleen doen en dan komen vader en moeders naar Australië! Dus dat wordt leuk. Ik heb al leuke dingen op de planning staan en met moeders in de kano is altijd een avontuur! Snorkelen met paps tussen de krokodillen misschien nog wel een groter avontuur!
Hieronder nog wat foto's!