Ik denk dat er niet twee meer tegenovergestelde landen zijn als Zambia en Japan. In Zambia en Malawi ligt overal vuilnis op straat, iedereen rijdt maar wat rond en negeert alle verkeersregels, en de meeste mensen dragen vuile kleren en stinken naar zweet. In Japan kan je (zelfs niet in Tokio, met 36 miljoen inwoners) geen vuiltje op straat vinden, geen sigarettenpeuk, geen lege blikjes en zelfs geen kauwgompje op de grond. Ze rijden allemaal keurig volgens de regels (wij hadden ook een auto gehuurd en niet één probleem gehad). Ze zijn allemaal verzorgd, de mannen in pak, de vrouwen keurig gekleed en een hele hoop mooie vrouwen die overdreven stylish gekleed waren. Dikke japanners zijn er wel maar moet je op de goede plekken zoeken, zoals in de buurt van de sumo-arena, maar verder zie je bijna geen Japanner met overgewicht (het kan ook haast niet als je alleen maar vis met rijst eet).
Ze wachten keurig voor een rood stoplicht, als voetganger ook, en als je later aankomt bij een stoplicht dan ga je niet mensen inhalen om vooraan te staan, nee je sluit keurig aan in de rij van mensen die al voor het stoplicht staan te wachten. Op het metrostation staan ze allemaal in twee rijtjes te wachten tot de metro er is en in de metro kan je geen scheetje laten want dan hoort iedereen het (het is namelijk heel stil). Ze zitten allemaal met hun telefoon of slapen, geen luidruchtig pratende Europeanen en al helemaal geen asociale Nederlanders. Je mocht ook op heel veel locaties, bv restaurants, je telefoon niet gebruiken. Ook de metro is schoon en altijd op tijd, wel stond er in de toeristenboekjes dat je betast kan worden in de drukke metro, maar dat is (jammergenoeg) bij niemand gebeurd. Ook zijn er in de ochtend treindrukkers, deze duwen de laatste mensen in de trein of metro als die helemaal vol is, wat wel heel vreemd is.
Het is ook een hele belevenis om naar de wc te gaan; je moet eerst op de deur kloppen. Klopt er iemand terug, dan is hij bezet, anders kan je de deur openen. Er staan dan vaak een paar slippers klaar, dus schoenen uit, slippers aan. Dan zijn er twee opties, een Japanse wc oftewel een hurk wc (gat of pot in de grond), of een westerse wc, waarbij je een handleiding nodig hebt, zoveel opties zijn er. Zo kan je de briltemperatuur veranderen, is er een bidet en ook een kontdouche. Als je klaar bent is het altijd leuk om de briltemperatuur extra hoog te zetten voor de volgende die gaat. Na een paar dagen heb ik de kontdouche geprobeert, wat niet fijn was; een warme straal water tussen je billen. Het deed me om twee redenen aan de Filippijnen denken: Ten eerste hebben ze daar ook een kontdouche, en wast heb je na gebruik? Dan heb je een schone, natte kont waar het water vanaf druipt. Dan moet je je broek ophalen, heb je een natte broek en moet je dus zo naar buiten. Gelukkig zag ik later in de luxetoiletten in Japan dat ze daar aan gedacht hadden, ze hadden ook een kontdroger. De andere reden waarom het me aan de Filipijnen deed denken, is omdat het warme water dat tussen je billen wordt gespoten er ook weer tussenuit druipt, en dat is hetzelfde gevoel als wanneer je diarree hebt, wat ik 3 van de 6 maanden heb gehad in de Filipijnen. Daarentegen is voedselvergiftiging of zelfs een gek buikje moeilijk te krijgen in Japan. Op straat is het al erg schoon en de keukens zijn nog schoner. We hebben in de twee weken dan ook heerlijk gegeten. Veel ramen noedels en veel rijst. Geen sushi? Hoor ik jullie denken. Nee, sushi was nog niet zo veelvoorkomend als verwacht. We hebben dan ook maar twee keer écht sushi gegeten. Ook was het eten verschillend op het noordelijk eiland Hokkaido en het hoofdeiland Honshu, met onze voorkeur voor Hokkaido.
Ze wachten keurig voor een rood stoplicht, als voetganger ook, en als je later aankomt bij een stoplicht dan ga je niet mensen inhalen om vooraan te staan, nee je sluit keurig aan in de rij van mensen die al voor het stoplicht staan te wachten. Op het metrostation staan ze allemaal in twee rijtjes te wachten tot de metro er is en in de metro kan je geen scheetje laten want dan hoort iedereen het (het is namelijk heel stil). Ze zitten allemaal met hun telefoon of slapen, geen luidruchtig pratende Europeanen en al helemaal geen asociale Nederlanders. Je mocht ook op heel veel locaties, bv restaurants, je telefoon niet gebruiken. Ook de metro is schoon en altijd op tijd, wel stond er in de toeristenboekjes dat je betast kan worden in de drukke metro, maar dat is (jammergenoeg) bij niemand gebeurd. Ook zijn er in de ochtend treindrukkers, deze duwen de laatste mensen in de trein of metro als die helemaal vol is, wat wel heel vreemd is.
Het is ook een hele belevenis om naar de wc te gaan; je moet eerst op de deur kloppen. Klopt er iemand terug, dan is hij bezet, anders kan je de deur openen. Er staan dan vaak een paar slippers klaar, dus schoenen uit, slippers aan. Dan zijn er twee opties, een Japanse wc oftewel een hurk wc (gat of pot in de grond), of een westerse wc, waarbij je een handleiding nodig hebt, zoveel opties zijn er. Zo kan je de briltemperatuur veranderen, is er een bidet en ook een kontdouche. Als je klaar bent is het altijd leuk om de briltemperatuur extra hoog te zetten voor de volgende die gaat. Na een paar dagen heb ik de kontdouche geprobeert, wat niet fijn was; een warme straal water tussen je billen. Het deed me om twee redenen aan de Filippijnen denken: Ten eerste hebben ze daar ook een kontdouche, en wast heb je na gebruik? Dan heb je een schone, natte kont waar het water vanaf druipt. Dan moet je je broek ophalen, heb je een natte broek en moet je dus zo naar buiten. Gelukkig zag ik later in de luxetoiletten in Japan dat ze daar aan gedacht hadden, ze hadden ook een kontdroger. De andere reden waarom het me aan de Filipijnen deed denken, is omdat het warme water dat tussen je billen wordt gespoten er ook weer tussenuit druipt, en dat is hetzelfde gevoel als wanneer je diarree hebt, wat ik 3 van de 6 maanden heb gehad in de Filipijnen. Daarentegen is voedselvergiftiging of zelfs een gek buikje moeilijk te krijgen in Japan. Op straat is het al erg schoon en de keukens zijn nog schoner. We hebben in de twee weken dan ook heerlijk gegeten. Veel ramen noedels en veel rijst. Geen sushi? Hoor ik jullie denken. Nee, sushi was nog niet zo veelvoorkomend als verwacht. We hebben dan ook maar twee keer écht sushi gegeten. Ook was het eten verschillend op het noordelijk eiland Hokkaido en het hoofdeiland Honshu, met onze voorkeur voor Hokkaido.